Aruba, one happy island; it is!!

WAUW! 4 letters, die een mooie en goede omschrijving geven van Aruba. Om ons buitenlandavontuur goed af te sluiten hadden we besloten om nog een aantal dagen naar Aruba te vliegen. Na een vlucht van een uur en kwartier, inclusief tussenstop op Bonaire, stonden we dan 33 km van Curacao vandaan op Aruba. Wij hadden verwacht dat het verschil net zo zou zijn als bijvoorbeeld het verschil tussen Nederland en België. Wel wat anders, maar grotendeels hetzelfde. Nou ik kan jullie vertellen, daar zaten wij compleet verkeerd met onze gedachtes. Aruba en Curacao; één wereld van verschil. De taxichauffeur die ons naar het appartement bracht liet ons meteen de toeristische kant van Aruba zien. En die beviel me wel. Overal mooie winkels, veel restaurantjes en een wit zandstrand die gewoon hélemaal doorloopt over bijna heel het eiland. Ook vielen ons de grote resorts over heel het eiland heel erg op. We kregen meteen een vakantiegevoel! Dit werd nog versterkt toen we erg vriendelijk en gastvrij werden ontvangen in het hotel, en we savonds bij palmbeach kwamen. Waar je in Curacao van te voren moet beslissen waar je heen gaat om te eten (aangezien alles mega ver uit elkaar ligt) kan je in Aruba gewoon naar palmbeach lopen en dan heb je keuze uit heeeel veel verschillende restaurantjes, die er allemaal erg gezellig en mooi uitzien. Onze eerste indruk was dus erg goed! De twee dagen daarna hebben we de mooie witte stranden en blauwe zee bezocht en hier een goed kleurtje opgedaan. Het weer in Aruba was echt heeel mooi! Na alle bewolking in Curacao was het wel fijn om lekker op het strand te liggen met een straalblauwe lucht (klinkt dit erg verwend? I’m sorry). De dinsdag hadden we een auto gehuurd en zijn we een roadtrip gaan maken door heel Aruba. Gestart bij de california lighthouse, door naar de alto vista capel, naar een soort ruïne waar ik de naam niet van uit kan spreken, de natural bridge stond op ons programma, lourdes zijn we geweest en als laatste de natural pool en baby beach. Baby beach was echt een mooi strand, maar na twee andere mooie witte stranden gezien te hebben niet mega bijzonder. De natural pool was een verhaal opzich. We hadden vier opties:
1. Heel veel geld betalen voor een tour die naar de natural pool gaat;
2. Twee keer een uur in de brandende zon door een gebergte/woestijnachtig gebied gaan lopen en hopen dat je de natural pool bereikt;
3. Wachten op een andere tour die voorbij komt en meeliften en hopen dat ze zo vriendelijk zijn om je mee te nemen naar de natural pool (met pech moest je uren wachten op een tour die voorbij zou komen);
4. Als drie leuke Nederlandse meisjes op je liefste lachen en hopen dat de medewerkers van het natuurpark een andere oplossing voor je hebben.
Optie vier is het geworden! Stonden we daar, met z’n 3e en 24 dollar op zak. De entree van het park was al 10 dollar per persoon. In principe zou je denken, okee hier houdt het al op voor ons. Maar hé dit zijn de Antillen en daar is alles mogelijk dus wij lieten ons niet zo makkelijk afschudden. Na 5 minuutjes kletsen hadden we het voor elkaar dat we voor localprijs het terrein op mochten, 3 dollar per persoon. Het nadeel was dat we dan wel door de brandende zon moesten lopen. Dit zagen wij, als ingeburgerde antillianen (die bijna geen water bij zich hadden) niet echt zitten. Na lang praten en overwegen en af en toe nog een lachje naar de parkmedewerkers boden ze ons aan om ons naar de natural pool te brengen; gratis!! Dat wilde wij wel. In een of ander krakkie wagentjes zijn wij door het park gereden. Stel je voor; ruwe wegen, met mega grote stenen en niet echt een pad en heel veel cactussen en opstakels en alles wat niet op een weg hoort te liggen zeg maar. Met zo’n 5 km per uur zijn we er uiteindelijk gekomen. Daar aangekomen hadden de alleraardige mannen voor ons geregeld dat we ook weer met een auto mee terug konden. Super lief! De natural pool was mooi, maar daar aangekomen was ik heeel blij dat ik er geen uur voor had gelopen, of 100 dollar voor had betaald. Terug mochten we in een mooie paard met wagen. Oke oke, vervang het paard door een auto, maar in de wagen zaten wij. De terugweg was nog heftiger dan de heenweg en we zijn heel de wagen door gestuiterd. De lunch van die middag was in ieder geval goed geshaked! We zijn in ieder geval weer levend thuis gekomen en hebben de mannen die ons naar de natural pool hebben gereden en terug gebracht al onze laatste dollars als fooi gegeven! Dit was een leuk avontuurtje.

Woensdag was alweer onze laatste dag op Aruba. We hadden de auto die middag ook nog gehuurd dus zijn naar oranjestad gereden. Hier hebben we eerst gezellig geluncht met twee andere studiegenootjes van pedagogiek, die een half jaar in Aruba stage hebben gelopen. Heel leuk om eventjes alle verhalen uit te wisselen. Daarna zijn we oranjestad ingegaan. Deze stad was helaas niet erg geschikt voor onze portemonnee. Wij hadden gehoord dat we daar heel goed zouden kunnen winkelen, maar waarschijnlijk kwam deze informatie van iemand met een geldboom in de tuin. Menig miljonair zou hier leuk kunnen winkelen, maar de klassen daaronder al niet meer. Te duur voor wij als arme sloebers. We zijn toen maar op het terras gaan zitten, lekker aan het water om wat drankjes te nuttigen, en daarna naar een leuk restaurantje gegaan waar we even een hapje hadden gegeten voordat we weer naar het vliegtuig moesten. Aangekomen op het vliegtuig waren we zo door de douane etc. Gezellig even nog zitten dachten wij, en als gespreksonderwerp dat ik nog nooit vertraging heb gehad met vluchten, en ja hoor, zitten we daar om 8 uur (en om 9 uur zouden we vliegen), kwam op de boorden te staan dat we pas om 10 over half 11 vlogen. Even een dikke tegenvaller als je op een mega klein vliegveld zit. Toch nog een goede daad verricht en gezorgd dat twee bezopen mannen nog net op tijd hun vliegtuig naar Nederland hadden gehaald. Uiteindelijk vlogen we zelf toch nog om 10 uur, wel via Bonaire. Kwamen we om 10 over 11 aan op Hato, kregen we de taxi niet te pakken omdat we geen telefoonnummer hadden, dus hebben we nog tot half 1 op Hato gewacht. Na 6 uur reizen zijn we toch zomaar 33 km verderop op een ander eiland haha, bizar eigenlijk! Dat overtreft zelfs de NS!

Zo dit was weer eventjes een lang genoeg verhaal! Nog maar 4 dagen genieten van Curacao, en dan zit mijn avontuur er hier weer op! Time flies! Kan het soms echt niet geloven! Begin nu ook erg gemengde gevoelens te krijgen nu het zo dichtbij komt dat ik hier weg ga! Kan niet wachten om thuis te zijn, maar Curacao als woonplaats definitief achter me laten wordt ook wel eventjes zwaar! Vandaag maar eens de laatste souvenirs in huis halen en dan nog drie dagen volle bak zonnen, zodat ik als een bruin antilliaantje op Schiphol aankom dinsdag :)

Ayo dushinan! xxxxx