Zijn deze backpackers verdwaald in 'n fancy hotel?
Blijf op de hoogte en volg Lotte
02 Juni 2016 | Maleisië, Kuala Lumpur
Heee guys,
Er heeft even wat tijd tussen gezeten, máár om het verhaal af te maken wilde ik jullie ook nog even meenemen op de afsluiting van onze reis! Mijn vorige reisverslag is gestopt op Mabul. Een prachtig eiland en tevens een van de mooiste duikspots van Borneo en zelfs van de wereld. Bram en Jessie hadden één missie op Mabul; hun PADI open water halen. En mijn missie? Niet opgegeten worden door een haai. Nee, ik wist het niet goed. Ik ben niet zo’n fan van diep water, vissen en al helemáál niet van waterslangen of andere enghoofdige beesten.
Aangezien ik ook niet stil wilde zitten, had ik een snorkeldag met een boot geboekt. Na het ‘mini-haaien’ avontuur, wist ik dat ik wel meer aan kon dan dat ik zelf dacht, en dus besloot ik de flippers, snorkel en duikbril nog eens uit de kast te pakken en me te wagen in de wateren van Borneo. Na deze dag, was ik om. Ik voelde me thuis in het water, tussen de turtles en nemo’s. Volledig relaxt heb ik uren gesnorkeld, zonder ook maar enig paniekmomentje. Trots dat ik was, vertelde ik terug bij het hotel welke vissen en waterslang ik had gezien. Ik liet een plaatje van de waterslang zien, toen de hotelbaas zei; ‘seriously, you saw that one? That’s the number two most poison watersnake in the world’. WHUT? Dussssss… goed dat ik dat tijdens het snorkelen niet wist! Sterker dan ooit voelde ik me toen ik hoorde dat ik een paar meter van een super giftige slang had gezwommen. Steeds sterker kreeg ik het gevoel dat ik ook eens een duik zou moeten maken. In principe heeft namelijk iedereen eigenlijk wel gelijk; hoe kan ik zeggen dat duiken niets voor mij is, als ik het nooit heb geprobeerd…
De gedachte om toch te gaan duiken bleef door mijn hoofd spoken. De volgende dag hadden Bram en Jessie hun eerste duiken en toen zij ontzettend enthousiast waren, ben ik toch maar eens gaan informeren bij de duikschool waar zij hun PADI aan het halen waren. Het meisje van de receptie stelde mij volledig gerust en beloofde mij een één op één instructeur. Alles zou op mijn tempo gaan en dat beviel me wel. Ik boekte twee duiken en de volgende dag was het zover! Ik stond gelijk op met Bram en Jessie, maar moest één uur later dan hen aanwezig zijn. Nou jongens, geloof mij; dat uur was het meest vreselijke uur van de vakantie. Opeens sloeg de angst toe en begon ik te beseffen waar ik nou weer aan begonnen was. Ergens trots dat ik een angst zou gaan overwinnen, was ik ook wel bang dat het vreselijk zou worden. Een uur lang heb ik therapeutisch mezelf ingepraat dat er niets zou gebeuren en dat ik niet in paniek zou raken, zolang ik rustig zou blijven. Eenmaal wat gekalmeerd liep ik naar de pier en ontmoette daar mijn ontzettend vrolijke spontane instructrice. Een chick van nog een kop kleiner dan ik kwam lachend naar me toe en gaf me een knuffel toen ze zich voorstelde. Ze was zo vrolijk en lief dat ik gelijk gerustgesteld was. Zij had ook vertrouwen in mij en bij de briefing spraken we af dat we wat extra oefeningen zouden gaan doen. Onder water leerde ik het water uit mijn duikbril te halen, wat te doen als je zuurstof niet meer werkt etc. De oefeningen gingen allemaal in één keer goed en dit gaf mij vertrouwen. Onder water motiveerde mijn instructrice mij door elke keer enthousiast een high five te geven en een dansje onder water te doen als ik een oefening goed deed. Ik heb ontzettend gelachen, ook al viel dat niet mee met zo’n gigantisch mondstuk in je mond. Tijdens de eerste duik was ik volledig relaxt en zwom als een ware zeemeermin door het water. Ik had gelijk geluk! Na twee minuten zagen we de eerste schildpadden en na 10 minuten kwamen we 3 zwemmende baby adelaarsroggen tegen. Wat een geluk! Het is behoorlijk zeldzaam om die tegen te komen en ik hoorde mijn instructrice dan ook meermaals onderwater roepen ‘ohhhh you’re so lucky!!!’ Ondertussen proestte ik dan mijn mondstuk weer bijna uit. Lachen onder water is nog wel even het oefenen waart, want ik als lachebek houdt 50 minuten (zo lang duurt een duik) niet lachen natuurlijk nooit vol. Ook de tweede duik was fantastisch en na deze duik was ik officieel fan! Duiken ga ik zeker nog vaker doen.
Deze middag hadden Bram en Jessie nog hun laatste twee duiken, waarna zij officieel hun PADI open water hebben gehaald. In drie dagen zijn zij officieel gecertificeerde duikers, hoe gaaf is dat! ’s Avonds was helaas alweer de laatste avond samen met Jessie en dus met wat biertjes nog een gezellig laatste avondje gehad.
De volgende dag hebben we nog wat gesnorkeld en toen was het alweer tijd voor Bram en mij om aan de 24 uur durende reis te gaan beginnen. De reis bestond uit; 1 uur met de boot, 9 uur in de nachtbus, 30 minuten in de taxi, 6 uur wachten op het vliegveld, 2 uur vliegen, 1 uur in de bus en nog 20 minuten in de metro! Dan heb je toch wel bijna alle vervoersmiddelen gehad in 24 uur. Na deze slopend lange reis kwamen we terug in Kuala Lumpur, voor de derde en gelijk ook laatste keer deze reis. Inmiddels was Kuala Lumpur al een beetje als thuis gaan voelen, en na 3 keer in deze stad te zijn geweest zou je zeggen dat je de weg inmiddels zou moeten kennen. Dat dachten we ook, maar op weg naar ons hotel verdwaalde we flink en werden we toch geconfronteerd met het feit dat de stad toch nog minder ons thuis was, dan dat het misschien voelde. Gesloopt strompelden we naar het hotel en vlak voor het hotel besloot Bram zij hele voet open te halen. Hinkelend en flink bloedend kwamen we met onze backpacks in onze stinky reiskleren het veel te chique fancy hotel binnen. Dit was niet helemaal de entree die wij ons voorgesteld hadden… Gelukkig werd Bram wel ‘geholpen’. Hij kreeg een EHBO-kid en de vraag of hij er zelf wel raad mee wist. Aangezien ik vooral mijn ogen dicht deed om het bloed vooral niet te zien, stond Bram er wel een beetje alleen voor. Gelukkig heeft hij zijn EHBO diploma en kon hij zichzelf helpen. Uiteindelijk boekte we een Premium kamer en verbaasde we elk levend rondlopend personeelslid dat wij bij hun in het hotel zouden verblijven. Voor het eerst in zijn carrière bracht de piccolo twee backpacks naar onze veel te grote luxe schone witte hotelkamer. Na alle hostels en toch wat minder fancy hotels waren we zo blij als een kind in ons mega appartement. Toen we op de 51e verdieping de infinitypool zagen konden we ons geluk al helemaal niet meer op.
De laatste twee dagen in Kuala Lumpur hebben in het teken gestaan van relaxen en lekker eten. We zijn luxe uiteten geweest en het koste nog allemaal geen drol, heerlijk!!
Kuala Lumpur was helaas alweer de laatste bestemming van een prachtige reis. We hebben een super gezellige, fantastische tijd gehad. Mooie natuur, prachtige stranden, geweldige jungle en de leukste mensen leren kennen! Met een tevreden gevoel zijn we in het vliegtuig terug naar Nederland gestapt. Beiden een ervaring en prachtige reis rijker en beiden weer ietsje verslaafder aan reizen dan dat we al waren. Ik kan nu al niet wachten op mijn volgende reis!! Zodra die er weer komt, zal ik jullie ook zeker weer meenemen, want ik heb ontzettend genoten van het schrijven van deze reisverhalen en natuurlijk van het lezen van jullie reacties!
Thanks voor iedereen die ons heeft gevolgd tijdens ons avontuur en tot de volgende reis!!
Knuffels en liefs van Lotte
Er heeft even wat tijd tussen gezeten, máár om het verhaal af te maken wilde ik jullie ook nog even meenemen op de afsluiting van onze reis! Mijn vorige reisverslag is gestopt op Mabul. Een prachtig eiland en tevens een van de mooiste duikspots van Borneo en zelfs van de wereld. Bram en Jessie hadden één missie op Mabul; hun PADI open water halen. En mijn missie? Niet opgegeten worden door een haai. Nee, ik wist het niet goed. Ik ben niet zo’n fan van diep water, vissen en al helemáál niet van waterslangen of andere enghoofdige beesten.
Aangezien ik ook niet stil wilde zitten, had ik een snorkeldag met een boot geboekt. Na het ‘mini-haaien’ avontuur, wist ik dat ik wel meer aan kon dan dat ik zelf dacht, en dus besloot ik de flippers, snorkel en duikbril nog eens uit de kast te pakken en me te wagen in de wateren van Borneo. Na deze dag, was ik om. Ik voelde me thuis in het water, tussen de turtles en nemo’s. Volledig relaxt heb ik uren gesnorkeld, zonder ook maar enig paniekmomentje. Trots dat ik was, vertelde ik terug bij het hotel welke vissen en waterslang ik had gezien. Ik liet een plaatje van de waterslang zien, toen de hotelbaas zei; ‘seriously, you saw that one? That’s the number two most poison watersnake in the world’. WHUT? Dussssss… goed dat ik dat tijdens het snorkelen niet wist! Sterker dan ooit voelde ik me toen ik hoorde dat ik een paar meter van een super giftige slang had gezwommen. Steeds sterker kreeg ik het gevoel dat ik ook eens een duik zou moeten maken. In principe heeft namelijk iedereen eigenlijk wel gelijk; hoe kan ik zeggen dat duiken niets voor mij is, als ik het nooit heb geprobeerd…
De gedachte om toch te gaan duiken bleef door mijn hoofd spoken. De volgende dag hadden Bram en Jessie hun eerste duiken en toen zij ontzettend enthousiast waren, ben ik toch maar eens gaan informeren bij de duikschool waar zij hun PADI aan het halen waren. Het meisje van de receptie stelde mij volledig gerust en beloofde mij een één op één instructeur. Alles zou op mijn tempo gaan en dat beviel me wel. Ik boekte twee duiken en de volgende dag was het zover! Ik stond gelijk op met Bram en Jessie, maar moest één uur later dan hen aanwezig zijn. Nou jongens, geloof mij; dat uur was het meest vreselijke uur van de vakantie. Opeens sloeg de angst toe en begon ik te beseffen waar ik nou weer aan begonnen was. Ergens trots dat ik een angst zou gaan overwinnen, was ik ook wel bang dat het vreselijk zou worden. Een uur lang heb ik therapeutisch mezelf ingepraat dat er niets zou gebeuren en dat ik niet in paniek zou raken, zolang ik rustig zou blijven. Eenmaal wat gekalmeerd liep ik naar de pier en ontmoette daar mijn ontzettend vrolijke spontane instructrice. Een chick van nog een kop kleiner dan ik kwam lachend naar me toe en gaf me een knuffel toen ze zich voorstelde. Ze was zo vrolijk en lief dat ik gelijk gerustgesteld was. Zij had ook vertrouwen in mij en bij de briefing spraken we af dat we wat extra oefeningen zouden gaan doen. Onder water leerde ik het water uit mijn duikbril te halen, wat te doen als je zuurstof niet meer werkt etc. De oefeningen gingen allemaal in één keer goed en dit gaf mij vertrouwen. Onder water motiveerde mijn instructrice mij door elke keer enthousiast een high five te geven en een dansje onder water te doen als ik een oefening goed deed. Ik heb ontzettend gelachen, ook al viel dat niet mee met zo’n gigantisch mondstuk in je mond. Tijdens de eerste duik was ik volledig relaxt en zwom als een ware zeemeermin door het water. Ik had gelijk geluk! Na twee minuten zagen we de eerste schildpadden en na 10 minuten kwamen we 3 zwemmende baby adelaarsroggen tegen. Wat een geluk! Het is behoorlijk zeldzaam om die tegen te komen en ik hoorde mijn instructrice dan ook meermaals onderwater roepen ‘ohhhh you’re so lucky!!!’ Ondertussen proestte ik dan mijn mondstuk weer bijna uit. Lachen onder water is nog wel even het oefenen waart, want ik als lachebek houdt 50 minuten (zo lang duurt een duik) niet lachen natuurlijk nooit vol. Ook de tweede duik was fantastisch en na deze duik was ik officieel fan! Duiken ga ik zeker nog vaker doen.
Deze middag hadden Bram en Jessie nog hun laatste twee duiken, waarna zij officieel hun PADI open water hebben gehaald. In drie dagen zijn zij officieel gecertificeerde duikers, hoe gaaf is dat! ’s Avonds was helaas alweer de laatste avond samen met Jessie en dus met wat biertjes nog een gezellig laatste avondje gehad.
De volgende dag hebben we nog wat gesnorkeld en toen was het alweer tijd voor Bram en mij om aan de 24 uur durende reis te gaan beginnen. De reis bestond uit; 1 uur met de boot, 9 uur in de nachtbus, 30 minuten in de taxi, 6 uur wachten op het vliegveld, 2 uur vliegen, 1 uur in de bus en nog 20 minuten in de metro! Dan heb je toch wel bijna alle vervoersmiddelen gehad in 24 uur. Na deze slopend lange reis kwamen we terug in Kuala Lumpur, voor de derde en gelijk ook laatste keer deze reis. Inmiddels was Kuala Lumpur al een beetje als thuis gaan voelen, en na 3 keer in deze stad te zijn geweest zou je zeggen dat je de weg inmiddels zou moeten kennen. Dat dachten we ook, maar op weg naar ons hotel verdwaalde we flink en werden we toch geconfronteerd met het feit dat de stad toch nog minder ons thuis was, dan dat het misschien voelde. Gesloopt strompelden we naar het hotel en vlak voor het hotel besloot Bram zij hele voet open te halen. Hinkelend en flink bloedend kwamen we met onze backpacks in onze stinky reiskleren het veel te chique fancy hotel binnen. Dit was niet helemaal de entree die wij ons voorgesteld hadden… Gelukkig werd Bram wel ‘geholpen’. Hij kreeg een EHBO-kid en de vraag of hij er zelf wel raad mee wist. Aangezien ik vooral mijn ogen dicht deed om het bloed vooral niet te zien, stond Bram er wel een beetje alleen voor. Gelukkig heeft hij zijn EHBO diploma en kon hij zichzelf helpen. Uiteindelijk boekte we een Premium kamer en verbaasde we elk levend rondlopend personeelslid dat wij bij hun in het hotel zouden verblijven. Voor het eerst in zijn carrière bracht de piccolo twee backpacks naar onze veel te grote luxe schone witte hotelkamer. Na alle hostels en toch wat minder fancy hotels waren we zo blij als een kind in ons mega appartement. Toen we op de 51e verdieping de infinitypool zagen konden we ons geluk al helemaal niet meer op.
De laatste twee dagen in Kuala Lumpur hebben in het teken gestaan van relaxen en lekker eten. We zijn luxe uiteten geweest en het koste nog allemaal geen drol, heerlijk!!
Kuala Lumpur was helaas alweer de laatste bestemming van een prachtige reis. We hebben een super gezellige, fantastische tijd gehad. Mooie natuur, prachtige stranden, geweldige jungle en de leukste mensen leren kennen! Met een tevreden gevoel zijn we in het vliegtuig terug naar Nederland gestapt. Beiden een ervaring en prachtige reis rijker en beiden weer ietsje verslaafder aan reizen dan dat we al waren. Ik kan nu al niet wachten op mijn volgende reis!! Zodra die er weer komt, zal ik jullie ook zeker weer meenemen, want ik heb ontzettend genoten van het schrijven van deze reisverhalen en natuurlijk van het lezen van jullie reacties!
Thanks voor iedereen die ons heeft gevolgd tijdens ons avontuur en tot de volgende reis!!
Knuffels en liefs van Lotte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
