Jungle, jungle en nog meer jungle!

Inmiddels zijn we op de helft van onze reis, hetgeen betekent; op naar Borneo! Beiden keken we erg uit naar de prachtige natuur van Borneo en we vroegen ons af of Maleisisch Borneo heel anders zou zijn dan het vaste land Maleisië. Al snel zijn we erachter gekomen dat er alleen kleine verschillen zijn tussen Borneo en Maleisië. Zo moeten we in Borneo opeens onze noodels eten met stokjes... Dat is echt een uitdaging! Sushi met stokjes oke, maar de glibberige noodels is toch wel een andere tak van sport. Verder zijn de locals in Borneo net zo vriendelijk en behulpzaam, de steden net zo gezellig, de natuur zeker zo mooi en het eten net zo goed (al waren we in Maleisië toch wel héél verwend met de meest overheerlijke noodels ever)! In Borneo is er net iets meer local food and that's good! & yummie. Ofja, meestal. Bram dacht dat hij nasi bestelde, maar kreeg een bord met droge rijst en een flinke berg gedroogde ansjovisjes. Jup, die soort visjes die wij in Nederland gedroogd aan onze kat geven! Toen Bram een nieuwe maaltijd ging kopen moest de serveerster hard lachen. Het was ook gelijk klaar met nieuwe Maleisische maaltijden uitproberen haha.

Vanuit Kuala Lumpur zijn we naar Kuching gevlogen. Een klein stadje met een gezellig boulevardje waar je aan het water kan eten. In Kuching zelf was in onze ogen niet zo heel veel te doen, maar vanuit Kuching kan je een tocht maken naar Bako National Park, en dat was dan ook de voornaamste reden van ons bezoek aan Kuching! Op 24 april pakte we de vroege bus naar de ingang van het park. Daar moesten we ons registreren, waarna we met een bootje de jungle in gebracht werden. Onze handen en voeten konden we maar beter binnen boort houden want in het water waardoor we voeren, leven krokodillen. Aangekomen bij het begin van de jungle zei onze vriendelijke kapitein dat we uit konden stappen. 'Uhh uitstappen? In het water?' Geen steiger, geen zand, maar water. Dat zelfde water waarvoor we net gewaarschuwd waren dat er krokodillen in leven. Ik ben dan geen echte ranger, maar ik kan me herinneren dat krokodillen ook in ondiep water, net onder het water oppervlak op de loer kunnen liggen. Alle inzittende van het bootje keken even om zich heen (en dachten waarschijnlijk hetzelfde), tot dat een echte daredevil het water in stapte en de rest volgde. Gelukkig waren er op die plek geen krokodillen op mensenjacht, lucky us! Bako National Park staat bekend om z'n hoeveelheid neusapen. Met een beetje geluk zouden we er tijdens een dagtour een aantal kunnen spotten. Dat werd onze missie van de dag! We zochten een tour van zo'n 5 km uit. Na 200 meter spotte we de eerste neusapen al. Wauw, missie geslaagd! Neusapen zijn zo ontzettend lelijk en dat maakt ze heel grappig om naar te kijken. De eerste die we zagen waren niet bepaald bang. Volgens mij probeerden zij eerder ons bang te maken, want terwijl we stonden te filmen sprong er een naar een tak vlak boven ons. Deze tak zakte zo ver door, dat Bram bijna een neusaap op zijn nek had! Ik denk dat hij de tak een beetje verkeerd had ingeschat, of zijn eigen gewicht. Ik was trouwens echt verbaasd over de grootte van de neusapen. Ze zijn veel groter dan ik had verwacht. Om het compleet te maken besloot de aap -die op de tak boven ons zat- zijn ontbijt eruit te gooien. Kregen we ook nog bijna apenschijt in onze nek! Leuk hoor; jungle. De 5 km tour was mooi door de jungle en door rots/maan-achtiggebied. Another hiking; check! Ik denk dat we ons na deze reis wel kunnen gaan inschrijven voor de kampioenschappen hiken, want dat hebben we flink getraind. Na deze dag vol avontuur vonden we dat we wel wat vullend voedsel konden gebruiken en dus gingen we naar de all you can eat van Kuching. Lekker non-toeristisch onbeperkt kipgerechten eten in een weinig sfeervolle vreetschuur voor €4,50 p.p. inclusief drankjes en toetjesbuffet. Doe mij ook zo'n vreetschuur in Nederland voor die prijs, want het eten was heerlijk!

De volgende dag zijn we met een klein propellervliegtuig naar Mulu National Park gevlogen, waar het volgende jungle avontuur ons te wachten stond. Mulu staat bekend om zijn grote grotten en Bram wilde dan ook graag een caving doen. Ik twijfelde nog en toen de parkguide ons uitlegde dat we tijdens de enige voor ons beschikbare tour langs een cliff over een smal pad moesten lopen, haakte ik af. Ondanks ik het caven super vet vind klinken, zijn afgronden echt niet voor mij weggelegd met mijn hoogtevrees. Bram kon de tour op onze tweede dag doen, en dus zijn we de eerste dag zelf op pad gegaan. In één dag hebben we bijna alle routes in het gehele park gelopen. Een 8km route door de modder en langs een waterval. Een 6km route waarbij je naar een grot gaat en rond 18:00 uur, 2,5 miljoen vleermuizen naar buiten ziet vliegen (zo bijzonder!!) en in het donkte gaan doen aangezien we de keer met gids geen camera bij hadden en heel wat indrukwekkende dieren, ofja eigenlijk insecten, hadden gezien. Tijdens onze night walk in Taman Negara was het thema 'mini', maar deze night walk stond in het teken van groot, maar dan ook echt héél groot. Het enige wat niet uitzonderlijk groot was, was de slang die we zagen. Verder kwamen er enorme slakken, sprinkhanen en wandelende takken op ons pad. Ook zagen we een uit de pan geschoten ziektekiem. Zo'n fluffy dingetje, met dunne lange haren. Eigenlijk net een grote pluis van 15 cm én zeer giftig. Ai, snel doorlopen dus! De krekels die we zagen waren allen gekleed voor een themafeest met als hoofdthema 'dinosaurus vs krokodil'. Wat een monsterlijke beesten waren dat. Zeker 25 cm groot en gehesen in een smerig stekelig pak. En dan heb ik het nog niet gehad over de enorme smerige en sommige ook giftige spinnen die we hebben gezien. We zagen er zó veel en de ene nog groter dan de andere. De gemiddelde spin was ongeveer ter grote van een volwassen hand. Gedurende de tour betrapte ik mezelf erop dat ik bij een spin van zo'n 8 cm doorsnee zei; 'kijk een kleintje!' WHAT? Zei ik dat echt.. Ik schrok er zelf een beetje van. Ik heb een tijdje geleden de volgende uitspraak gelezen; 'the best way to get over your fears is to face them'. Nou therapietje hier hoor. En nog een zeer effectieve therapie ook! Ik heb al heel wat grote, giftige spinnen in de ogen gekeken deze reis. Ik denk dat er geen Nederlandse spin meer is die mij nog warm of koud krijgt (ik probeer dit écht te geloven haha).

Op de tweede (en tevens onze laatste dag in Mulu) gingen we naar de office om Brams cave tour te betalen. Daar kregen we te horen dat er te weinig mensen waren voor de tour, dus hij kon niet doorgaan. Er zou wel een andere tour gaan, maar die was enkel voor gevorderde. De gevorderde tour mochten alleen mensen doen die al een andere cavingtour hadden gedaan in het park en hadden aangetoond dat ze in staat waren om met de gevorderdentour mee te kunnen. Na een paar minuten in gesprek te zijn gegaan met de guides (we waren het er natuurlijk niet mee eens want we zijn speciaal naar deze plek gevlogen om te caven) en lief gekeken te hebben maakte ze gelukkig voor Bram een uitzondering en dus mocht hij als laatste mee met de gevorderde tour! Hij heeft een ontzettend vette dag gehad en was blij dat hij het heeft kunnen doen. Ik had een heerlijk rustdagje, waar ik ook echt aan toe was. Aangezien Bram en ik alles uit onze reis willen halen hebben we bizar volle en drukke dagen. Het is zowaar topsport dat backpacken. Bram heeft energie voor 10 en ik heb ook wel veel energie, maar dan eerder voor 5. Aangezien in continu mee ben gegaan in Brams energielevel, was het goed voor mij om even één dagje bij te komen. Al snel merkte ik dat ook in mijn woordenboek het woord 'rusten' niet voorkomt en dus besloot ik toen Bram nog geen uur weg was, om de benenwagen er maar weer eens bij te pakken en naar de plaatselijke ochtend markt te lopen. Na drie kwartier lopen kwam ik bij de markt aan en daar vond ik zo'n 20-30 kraampjes met bij elk kraampje precies dezelfde armbandjes en sleutelhangers voor precies dezelfde prijs. Concurrentiebeding; daar doen ze hier niet aan hoor! Hierdoor was ik ook vrij snel klaar op de markt. De middag heb ik dan ook nog goed besteed aan écht relaxen. Bij gebrek aan WiFi heb ik twee blogs geschreven en de lonely planet doorgelezen. Zonder WiFi is eigenlijk wel lekker een paar dagen. Dan ben je echt genoodzaakt om je te vermaken met just basic stuff. 'Back to basic' en dan pas merkte ik hoe verslaafd ik eigenlijk ben aan whatsappen, surfen over het internet en YouTube!

Ik moet zeggen dat ik na Mulu wel even genoeg heb van jungle en insecten en met name van het tropisch regenwoud hier, want we hebben bizar veel tropische regenbuien op onze koppies gehad. Hopelijk is het noorden van Borneo iets beter qua weer want na een kleine week met regen willen we weer graag gaan genieten van het lekkere zonnetje voordat we straks weer terug moeten naar het altijd regenachtige en koude Nederland!

Normaal sluit ik mijn blog af met het aangeven waar mijn volgende blog over zal gaan, maar dit keer kan ik het jullie niet vertellen. Ook voor ons is het nog één grote verrassing wat wij de laatste week van onze reis gaan doen en dus hou ik het genoodzaakt spannend tot in de volgende blog!

See you!